Uroczystość Narodzenia Pańskiego

Dobiegło końca adwentowe oczekiwanie na przyjście Pana. Pierwsze nieszpory Uroczystości Narodzenia Pańskiego (odprawiane wieczorem 24 grudnia) rozpoczynają nowy okres w liturgii Kościoła. Czas ten znamionują trzy wielkie obchody liturgiczne: 25 grudnia – Narodzenie Pańskie, 6 stycznia – Objawienie Pańskie i 2 lutego – Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny, które kończy tenże okres.
Na dzisiejszą uroczystość Kościół przepisuje trzy formularze mszalne: Msza w nocy (Missa in nocte), Msza o świcie (Missa in aurora) i Msza w dzień (Missa in die). Fioletowy kolor szat używanych podczas adwentu zmienia się na kolor biały, a radosny hymn Gloria in excelsis Deoznów będzie rozbrzmiewał w murach naszych świątyń. W śpiewie ludu dominują kolędy opowiadające o narodzeniu Chrystusa Pana w Betlejem. Przez cały okres Bożego Narodzenia jest także dopuszczona solowa gra na organach.
Introit Mszy w dzień mówi o Chrystusie – Dziecku w żłóbku – że jest Panem wszechświata, Królem natury i łaski, Królem, na ramionach którego spoczywa panowanie. On ma moc, która wybawia nasze dusze z niewoli grzechu (Oratio). On zasiada po prawicy Majestatu Boga, Jemu też są poddani wszyscy aniołowie (Epistola). On jest Słowem Boga – samym Bogiem – i stał się Człowiekiem by nas uczynić dziećmi Bożymi (Evangelium). Podczas liturgii ofiary, składamy nas samych przed tronem Króla Bożego, do którego wszyscy należymy (Offertorium). Przyjąwszy Komunię świętą dziękujmy za zbawienie naszego Boga, które dziś wszyscy ujrzeliśmy jako przedsmak zbawienia wiecznego.