Świętego Mikołaja, Biskupa i Wyznawcy

Pochodził z Patary w Licji (Azja Mniejsza), gdzie urodził się ok. roku 270 w zamożnej rodzinie. Od najmłodszych lat był niezwykle wrażliwy na ludzką biedę i nieszczęścia. Został biskupem Miry – stolicy rodzinnej prowincji. Korzystając z większych możliwości działania, jeszcze bardziej rozszerzył zakres pomocy świadczonej innym, przy czym najczęściej robił to dyskretnie, tak iż nieraz nawet sam zainteresowany nie wiedział, kto mu pomaga.
Szczególną opieką otaczał dzieci, którym dawał różne drobne upominki. W obronie niesłusznie skazanych i w inny sposób pokrzywdzonych potrafił interweniować u najwyższych dostojników państwa. Jedno z podań mówi, że gdy cesarz Konstantyn Wielki skazał za jakieś stosunkowo nieznaczne przewinienie trzech młodych mieszkańców Miry, biskup osobiście udał się do władcy, aby prosić o ich ułaskawienie. Innym razem miał swymi modlitwami uratować rybaków podczas gwałtownej burzy na morzu. Przypisuje mu się nawet wskrzeszenie trzech ludzi zabitych przez właściciela gospody za to, że nie mieli czym zapłacić za udzieloną im gościnę. Biskup Mikołaj uczestniczył w I Soborze powszechnym w Nicei w 325 roku, na którym potępiono błędy Ariusza.
Otoczony głębokim szacunkiem, zmarł między rokiem 345 a 352. Do roku 1087 jego prochy przechowywano w Mirze, po czym przeniesiono je uroczyście do Bari w południowych Włoszech, gdzie znajdują się obecnie. Wzniesiono tam bazylikę ku jego czci, która jest również jednym z kościołów liturgii stacyjnej Rzymu.
Jest patronem Rusi, Grecji, wielu miast, bednarzy, cukierników, ludzi morza, dzieci, jeńców, podróżnych i innych. Przedstawia się go w stroju biskupim, z pastorałem, czasem z dziećmi lub kotwicą i okrętem w tle.