Ornat (z łac. 'ornare’=ozdabiać; 'ornat’ – 3 os. l. poj. = ozdabia) jest szatą liturgiczną zakładaną przez kapłana do Mszy świętej na uprzednio włożoną albę. Początkowo szaty liturgiczne nie różniły się od stroju świeckiego noszonego na codzień przez chrześcijan. Jeszcze w V wieku papież Celestyn I (+432) ganił duchownych gallikańskich, którzy usiłowali wyróżniać się specjalnym strojem. Dopiero od czasów dynastii Karolingów rozpoczyna się okres szat liturgicznych bogato zdobionych używanych tylko do czynności liturgicznych. Pierwsze ornaty były wzorowane na wierzchniej szacie rzymskiej w rodzaju płaszcza bez rękawów z otworem na głowę. Ten typ ornatów nazywa się często typem gotyckim, lub antycznym. W średniowieczu zaczęto skracać boczne części ornatu by nie krępowały ruchów rąk kapłana. W ten sposób ornat przybrał formę dwóch płatów zwisających z przodu i z tyłu i zaczęto nazywać go ornatem skrzypcowym. Epoka baroku wniosła w dzieje ornatu bogate zdobienia, hafty.…